irytują mnie  rankingi strzelonych goli w reprezentacji iodnoszenie takich rezultatow osiaganych 40 lat temu do tych z lat obecnych.

Za czasów Lubańskiego reprezentacja rozgrywała o wiele mnie spotkań, rozgrywki międzynarodowe nie były tak "rozbudowane". Żeby uciułać 50 bramek grając  w takiej druzynie jak reprezentacja Polski,   trzeba było  grac przez dlugie lata. Albo być bardzo wybitnym snajperem.

No i należy pamiętać, że dawniejszymi czasy (lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XX wieku), karierę piłkarską kończyło się około 30-tego roku życia. 32 lata to już była piłkarska emerytura. Teraz gra się te 5-6 lat dłużej.

Pamiętam, jak na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Platini grał z opuszczonymi getrami. Teraz pierwszy lepszy wślig obrońcy i piszczele miałby zgruchotane.

Fajny tekst, ale trochę "pojechałeś" z tą kontuzją. Zaraz tam nogę ucinać. Przecież pan Lubański wrócił do gry w lidze na początku kwietnia 1974, jeszcze licząc na udział w MŚ. I to był dopiero gruby błąd, skutkujący przedłużeniem kuracji o prawie kolejny rok.

O ile wiem, pierwotna kontuzja była zerwaniem wiązadeł w kolania ( teraz Milik np.) Za szybko wrócił i dopiero dalejże w tym kolanie grzebać. Nie jego wina. Głównie dość topornych czasów. A wszelkie takie wielkie porównania, w ogóle bez sensu.

Jakby nie było, czas żeby Robuś zabrał się za gonienie pana Pele, który wbił dla Kanarków, goli siedemdziesiąt i siedem, albo łobuza C.Ronaldo, mającego tych trafień 78. Jest co gonić.

A poza tym Lubański był przystojny. Nadal jest. 

Kontuzja nogi zdarzyła się podczas meczu eliminacyjnego do MS, który się odbywał na stadionie w Chorzowie? A zawodnik który ją spowodował, to nieduży, szybki brunet z brodą. Sie pytam, bo to dawno było.

Natomiast zostawiłam sobie na pamiątkę pierścionek, który zniszczyłam tłukąc z radości ręką w ścianę, kiedy Domarski strzelił gola na Wembley. Obrączka  tak się zdeformowala i zacisnęła na palcu, że myślałam że go w ogóle nie zdejmę. Kombinerki były potrzebne. Jak zobaczę mój stary, śliczny, srebrny piercionek w rupieciach, zawsze przypominam sobie tamte chwile.

Powiało estrogenem?

Szybki brunet to zapewne nie w tym meczu, bo prawdopodobnie chodzi o Trevora Hockeya, walijskiego piłkarza (niestety już nie żyjącego), wyglądającego jak neandertalczyk,

który w meczu eliminacyjnym do mundialu rzucił się z pięściami na Adama Musiała. I pewnie miał rację, bo Adam Musiał był piłkarzem w stylu Claudio Gentile, czyli zamiast grać w piłkę, to przeciwników szczypał, kopał po kostkach, popychał, ciągnął za włosy, opluwał koszulkę przeciwnika.

No i Hockey się zdenerwował i chciał dać Musiałowi w gębę.

Tak dla równowagi:

Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 - za wiki.

Nie, to nie jest jednak to samo. W 2010 roku przyzwoici ludzie nie pchali sie do komitetu Komora. Pchali się ludzie najwyraźniej uwikłani. Jak stara już przecież Andersowa, która kilka miesięcy po wyborach zmarła. Myślę, że sytuacja była taka, iż zagrożono jej kwitami na "legendę Andersa". 

No ale to tak dla porządku i na boku. Gentelmani piłki kopanej średnio mnie obchodzą. Sorry. Wolę jeźdźców. 

Co do sportu, ja też wolę inne dyscypliny np. snooker, pool czy rugby. No cóż, świat tak Otto Bismarck ustawił, że najpopularniejszą dyscypliną jest futbol.

Że Lesio Ćmikiewicz sprowokował Hockeya to nie pamiętałem. Pamiętam tylko, że jedną z bramek Walii strzelił Gadocha. No i zapamiętałem tego Hockeya z zaciśniętymi piąstkami.

Nie pamiętam też czy w drużynie  Walii grał ich ówczesny najlepszy napastnik Johnny Toshack.