Mikołajczyk był zwolennikiem Jałty.

Był kiedyś film pt Jakobowski(?)... i pułkownik, który pokazywał łatwość i trudność adaptacji w tamtych wojennych warunkach. Jakobowski to (zaradny) żyd, natomiast pułkownik był polskim (bezradnym) oficerem.

Szanowny Panie. Proszę o mniej pasji w wypowiedzi.

Gdyby się udało, to co Pan sugeruje w swoim tekście, to gazety warszawskie komunistyczne w nagłówkach miałyby "Sanacyjni generałowie kradną złoto narodowe"; "Złoto narodowe dla pensji zdrajców"; "Gdy naród odbudowuje stolice, byli oficerowie tzw. Armii Polskiej za złoto narodowe kupują sobie majątki w ameryce południowej. Będą sąsiadami SS-manów i Gestapowców". 

A dlaczego komuniści przebierali schwytanych Żołnierzy Niezłomnych w mundury niemieckie? Wszak już w 1944 roku komuna mówiła o tym, że gen. Bór-Komorowski wraz z von dem Bachem popija koniak, więc czy byliby sąsiadami ss-manów i gestapowców, to naprawdę małe piwo.

Czy naprawdę uważa Pan, że złoto które zostało w 1939 roku wywiezione należało tylko do tych Nowaków i Kowalskich którzy wyjechali na Zachód... Nowakowie i Kowalscy, którzy zostali w kraju, do złota nic nie mieli? 

Złoto nie należało tylko do tych, którzy pozostali na Zachodzie, ale oddanie złota uzurpatorom. O to mam pretensję. Mam także pretensję o to, że będąc w posiadaniu tego złota rząd RP nie zabezpieczył godnej starości żołnierzom walczącym za Ojczyznę, a skazał ich na poniewierkę i biedę.

Mi się wydaje, że honor oficerów naszych nie pozwalał im brać niczego ze złota, które było własnością narodu. 

A co było honorem dla Tatara, Utnika, Nowickiego i Kuropieski?! Oni też byli przedwojennymi oficerami, którzy umieli pięknie trzaskać obcasami, ale złoty FON oddali komunistom, wiedząc co się w kraju dzieje, że nadal walczą Niezłomni i widząc nędzę pozostałych na Zachodzie oficerów.

Tragizm ich losu, nie polega na tym, że nie został zabezpieczony ich los na starość, ale na tym, że cała ta walka.. doprowadziła do tego, że w Warszawie zainstalował się Bierut i s-ka... a nie powrócił tam Raczkiewicz i Sosnkowski. A i, że zamiast Wojska Polskiego było Ludowe Wojsko Polskie. 

Szanowny Panie. Tłumaczenia, że Mikołajczyk, czy Zaleski czy Sosnkowski o Jałcie nie wiedzieli, proszę między bajki włożyć. Co mogli zrobić? Np. zarządać osiedlenia żołnierzy PSZ i ich rodzin w Namibii, byłej nomen omen kolonii niemieckiej. Tam czekać na rozwój wydarzeń. A złoto trzymać jako zastaw do przekazania Narodowi, gdy upadnie komunizm. Niestety, nikt z ww. tak nie myślał. Nie wiem o czym ci ludzie myśleli, ale na pewno nie o tym, aby pomóc cokolwiek tym, którzy walczyli za Ojczyznę, oddali dla niej zdrowie.

Czytał Pan Londyńskie "Wiadomości" z okresu 1945 - 1955? 

Wie Pan, co to jest Afera "Bergu"?

Mój Praaziadek walczył w Dywizji Maczka i w 1948 roku wrócił do Polski, bo tu była żona i trójka dzieci. Komu te złoto było bardziej potrzebne, jego kolegom, którzy zakładali rodziny na Florydzie, czy mojemu Dziadkowi, mojej Babci i ich dzieciom, którzy zasiedlali Szczecin. 

Koniec końców, mój Pradziadek sprawił, że Szczecin jest Polski. Jego koledzy z dywizji nie sprawili, że Floryda czy jakiś tam Madagaskar stał się Polski.

Nie da się Polski budować poza geograficzną Polską. Point de reveries! 

Aha.. I czy ci zostali w kraju nie walczyli za ojczyznę? 

Jedno zdanie mi umknęło. Z dozą samochwalstwa podkreślę, że mój pradziadek współtworzył Polski Szczecin. Nie komunistyczny. 

Wątpie aby nasza emigracja zasilona nawet tym złotem była w stanie tak oddziaływać na kraj, że ten cały cały czas czekał by na zduszenie komunizmu i powrót II RP. Wydaje mi się, że większy plus dla kraju był z tych oficerów co wrócili, niż z tych co zostali na zachodzie. 

Tak samo jak z emigracją po Napoleońską. WIęcej dla kraju dali ci co wrócili i tworzyli Królestwo Polskie... niż ci co zostali we Francji, bo oni już w drugim pokoleniu miast Kościuszką byli Kosciusko.

Widzi Pan, moja siostra buduje polski Olsztyn, więc ci co się osiedlili na tzw. Ziemiach Odzyskanych w znakomitej większości budowali i budują polskość tych ziem.

Ja nie wiem jak emigracja oddziaływałaby na kraj, posiadając złoto Banku Polskiego. Myślę, że to oddziaływanie byłoby większe, niż w przypadku gdy tegoż złota nie posiadali.

No, wie Pan, na Haiti do tej pory są wioski "Polaków".

Szanowny Panie. Akurat Cat-Mackiewicz jeśli chodzi o aferę "Bergu" nie jest dla mnie autorytetem, bo sam się uwikłał we współpracę z komunistami.

A o jakiej współpracy Pan z komunistami mówi? O sprawie Gastona de Cerzey? Kogo Mackiewicz sprzedał komunistom? W jaki sposób współpracował? Czy wykładanie na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1956-1958 jest współpracą z komunistami?

Panie Kolego Draniu... znów: Niech Pan nie robi zgorszenia. 

Nie wiedziałem, że każdy Kto odbudowywał Polskę, musiał dobijać żołnierzy na UB. a Robili to w godzinach pracy czy po godzinach?

Rozumiem, że jak Polacy budowali "Polskie wioski na Haiti" to nie musieli nikogo tam dobijać? 

Przed panami zatem otwarta droga do budowy Polskich Wiosek na Haiti wespół z Panem Francoisa Dulavier.. 

W przejęcie złota i brytyjską zgodę na wywóz na pewno była zaangażowana Moskwa i zniknięta jego część być może tam trafiła. Kompletne pomijanie czynnika sowieckiego stwarza wrażenie samodzielności decyzyjnej komunistów zainstalowanych w Polsce przez Stalina w sprawie o tak dużym kalibrze.

W dalszym ciągu nie mamy odpowiedzi na pytanie w jakich okolicznościach rząd emigracyjny utracił kontrolę nad tym skarbem. I jeszcze jedno, FON nie był funduszem emerytalnym.

1.  

   Złoto Banku Polskiego, stanowiło własność Banku Polskiego, a nie rządu RP. Bank Polski był osobnym podmiotem. Natomiast moim zdaniem, w sytuacji nadzwyczajnej (a taką sytuacją była wojna), należało złoto Banku Polskiego upaństwowić. Wszak od września 1939 roku Bank Polski nie emitował waluty, a kruszec był potrzebny do prowadzenia działań zbrojnych.

   Odnośnie faktu, czy złoto Banku Polskiego rzeczywiście stanowiło jego własność, to jest sprawa dość skomplikowana, ponieważ od czerwca 1940 r. kruszec znajdował się na terytorium francuskim (pogranicze Senegalu i Mali), nad którym administrację sprawował rząd Vichy.

   W sprawie wydania złota rząd RP negocjował zarówno z administracją Vichy, jak też z Wolnymi Francuzami gen. de Gaulle’a. W październiku 1941 r. zawarto tajne porozumienie z de Gaulle’em, przewidujące wydanie złota władzom Banku Polskiego w przypadku, gdy Wolni Francuzi obejmą władzę nad terenem, na którym znajdowało się złoto.

   Fiasko rokowań z administracją Vichy spowodowało, że strona polska postanowiła wystąpić przeciwko Bankowi Francji na drogę prawną. Proces miał się toczyć w Stanach Zjednoczonych. Przed sądem amerykańskim nie mógł wystąpić ani Bank Polski, ani władze Rzeczypospolitej. Złoto należało formalnie przekazać powiernikom, osobom fizycznym będącym rezydentami stanu Nowy Jork. To one mogły pozwać Bank Francji. Ostatecznie pozew taki został złożony we wrześniu 1941 roku. Władze RP reprezentowali członkowie Commission for Polish Relief (w skrócie COMPOREL), organizacji utworzonej we wrześniu 1939 roku z inicjatywy Herberta Hoovera. Czy na podstawie umowy z września 1941 r. COMPOREL stał się właścicielem złota Banku Polskiego? Dokumentów na ten temat nie odnalazłem. Nawet jeśli tak, to być może była to część złota, która została zdeponowana w Banku Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku.

   Natomiast w styczniu 1944 r. Wolni Francuzi przekazali złoto Banku Polskiego dwom jego przedstawicielom: Wiktorowi Styburskiemu i Stanisławowi Orczykowskiemu (główny skarbnik BP). W dniu 4 kwietnia 1944 roku złoto dotarło do Nowego Jorku. W Nowym Jorku część złota zdeponowano w Banku Rezerwy Federalnej, natomiast część przetransportowano do Londynu do Banku Anglii oraz do Ottawy w Kanadzie. Ostatni transport do Kanady miał miejsce w październiku 1944 roku. Można więc domniemywać, że jeszcze w październiku 1944 władze Banku Polskiego sprawowały pieczę nad złotem.

2.  

   Co do FON. Oczywiście, że nie był to fundusz emerytalny, jednakże w czerwcu 1945 r. minister obrony RP gen. Marian Kukiel wydał rozporządzenie, zgodnie z którym całość FON miała być przeznaczona na pomoc ofiarom wojny i ich rodzinom. Dlaczego to rozporządzenie nie weszło w życie i nie doszło do pomocy z tego tytułu? Na to pytanie nie znam odpowiedzi.