100 lecie listopadowego października, czyli generał Jurij Siergiejewicz Nażarow ma głos:

Wiecie, Zinowiew, Kamieniew, Rykow i Bucharin w ogóle nie chcieli aby bolszewicy przejmowali władzę. Lenin też się wahał. Mówił przecież: „lepiej mniej, ale lepiej”, co oznaczało, że jeszcze nie nadszedł czas przewrotu. Bolszewicy zdawali sobie sprawę, że ich wpływy w społeczeństwie są nikłe. W Rosji, tuż przed wybuchem rewolucji na około 140 milionów ludzi, bolszewików i ich zwolenników było około 20-30 tysięcy. To stanowczo za mało, aby mówić, że bolszewicy byli partią masową i mogli mieć znaczący wpływ na sytuację w Rosji. Nawiasem mówiąc zwolenników mieńszewików oceniano na około milion osób, podobnie oceniano liczbę zwolenników partii kadetów, a zwolenników tzw. agrarystów oceniano nawet na trzy miliony. Nawet anarchiści mieli więcej zwolenników niż bolszewicy bo około 100 tysięcy.

Natomiast zwolennikami dokonania przewrotu byli Trocki, Dzierżyński, Parvus, a także Swierdłow, który cały czas wmawiał Leninowi, że gdy tylko przewrót zostanie dokonany, a bolszewicy przejmą władzę, to Niemcy zawrą pokój z Rosją i dostarczą bolszewikom broń i pieniądze, potrzebne do utrzymania się przy władzy.

W końcu doszło do tego, że około godziny 2100 w dniu 6 listopada 1917 roku Trocki, bez wiedzy i zgody Lenina, zebrał grupę około 100 ludzi, m. in. Antonowa-Owsiejenkę, z którą to grupą poszedł zająć siłą Pałac Zimowy, siedzibę Rządu Tymczasowego Rosji i ogłosić, że bolszewicy przejmują władzę w Rosji. Chodziło o wywołanie efektu propagandowego. Trocki chyba nawet nie przewidywał, że zdobycie Pałacu Zimowego doprowadzi bolszewików do władzy.

Co ciekawe, jak oni szli zdobywać Pałac Zimowy, to na krążowniku „Aurora” i jeszcze dwóch innych mniejszych okrętach wybuchł bunt marynarzy, domagających się wypłaty zaległego żołdu. Buntownicy wywiesili na okrętach czerwone flagi, obok trójkolorowych rosyjskich. No, ale oficerowie tych okrętów, na których wybuchł bunt, próbowali stłumić rebelię i wysłali przeciwko buntownikom dwie kompanie żandarmerii wojskowej. Rozgorzała walka, w trakcie której zbuntowani marynarze wystrzelili w stronę żandarmów kilka pocisków z krążownika „Aurora”. No, a że oddziały żandarmerii atakowały od strony Pałacu Zimowego, to ostrzał z „Aurory” był skierowany na Pałac. Walki pomiędzy buntownikami, a żandarmerią trwały do południa następnego dnia. Dopiero wtedy bolszewicy pomogli marynarzom odeprzeć atak żandarmerii, a Lenin nakazał wypłacić im zaległy żołd. I dopiero wówczas marynarze stali się takimi gorącymi zwolennikami komunistów.

No, ale jak padły te wystrzały z „Aurory” to część bolszewików, idących z Trockim pomyślała, że ten ostrzał jest skierowany na nich, no bo skąd mogli wiedzieć, że na „Aurorze” wybuchł bunt. Oni nawet nie widzieli walk, słyszeli jedynie ich odgłosy, bo podchodzili do Pałacu ze strony przeciwnej, niż toczyły się walki. A wówczas, w tym czasie odgłosy walk, strzałów, słychać było prawie co noc w całym Piotrogrodzie. Natomiast pociski z „Aurory”, spadły na Plac Maneżowy, gdzie akurat znajdował się Trocki ze swoją grupą. No i wówczas bolszewicy pomyśleli, że ktoś ich zdradził, a atak się nie powiedzie. Antonow-Owsiejenko, którego uznano, po wygnaniu Trockiego z ZSRR, za głównodowodzącego szturmem na Pałac Zimowy, wpadł w panikę i zaczął krzyczeć, że należy uciekać. Trocki wściekł się na Antonowa i krzyknął: „Jeszcze raz wrzaśniesz, żeby uciekać, to łeb ci przestrzelę!” i przystawił swój rewolwer do głowy spanikowanego Antonowa-Owsiejenki. To opanowało sytuację i bolszewicy weszli do Pałacu Zimowego. Pałacu pilnował jedynie pluton nastolatek – ochotniczek, z Ochotniczego Batalionu Kobiecego armii rosyjskiej. Bolszewicy rozbroili je i zagnali do piwnicy. Potem aresztowali dwóch ministrów Rządu Tymczasowego i kilku urzędników, którzy pomimo późnej pory jeszcze pracowali. Co ciekawe, jednym z tych urzędników był Wyszyński, w latach trzydziestych minister sprawiedliwości ZSRR.

No, a po zdobyciu Pałacu Zimowego, Trocki zatelefonował do Lenina, przebywającego wówczas w Instytucie Biologii, Uniwersytetu Piotrogrodzkiego, który miał swoją siedzibę w Pałacu Smolnym. „Włodzimierzu Iliczu, rząd jest w naszych rękach, bolszewickich rękach!” – to były słowa Trockiego po zdobyciu Pałacu Zimowego. Lenin, początkowo wściekł się na Trockiego. Krzyknął, że zdobycie Pałacu Zimowego to samowola, że komitet centralny partii nie wydał takiego polecenia. Jednakże na skutek interwencji Swierdłowa opanował się i stwierdził, że co ma być to będzie.

Wkrótce potem Lenin nakazał wydać broń każdemu chętnemu, który będzie chciał przystąpić do bolszewików, bo przewidywał, że Rząd Tymczasowy, będzie się starał przejąć na powrót władzę w mieście i użyje do tego celu wojska. Lenin nakazał także opróżnić sejf Banku Ziemskiego w Piotrogrodzie, a pieniądze te wypłacić zbuntowanym marynarzom oraz tym żołnierzom, którzy staną po stronie bolszewików. Nakazał także rozstrzelać pułkownika żandarmerii i sześciu oficerów marynarki, którzy wydali rozkaz uśmierzenia buntu na „Aurorze” i dwóch innych okrętach, a także wydał rozkaz rozstrzelania sztabskapitana, który dowodził atakiem na „Aurorę” i jego dwóch zastępców. I to były pierwsze zarządzenia Włodzimierza Ilicza po objęciu władzy. Dopiero potem wydał dekrety o ziemi i o pokoju.

***

Tak to pokazano w filmie, genialnym filmie Eisensteina „Październik”. Jeszcze obecnie wielu ludzi na świecie myśli, że kadry z filmu Eisensteina to film dokumentalny, ukazujący szturm tłumu na Pałac Zimowy. Tak jednak nie było. Była grupa 100 ludzi z Trockim na czele, która zdobyła obiekt, broniony przez 20 kobiet, gdzie tam nawet kobiet, dziewcząt z Ochotniczego Batalionu Kobiecego armii rosyjskiej.

A jeśli chodzi o wystrzały z „Aurory” to już w dwa lata po przewrocie mówiło się o symbolicznych dla rewolucji salwach z „Aurory”. To Trocki ten symbol narzucił bolszewikom. Zgłosiło się kilkunastu marynarzy, którzy twierdzili, że to oni owej nocy strzelali z dział krążownika. Ale potem okazało się, że marynarz, który strzelał wówczas z „Aurory”, niejaki Niegulin, został rozstrzelany w 1921 roku po uśmierzeniu buntu marynarzy w Kronsztadzie. A gdy go prowadzono na rozstrzelanie to krzyczał: „To ja strzelałem z <Aurory>! Nie możecie mnie zabić! To ja jestem bohaterem października! Zapytajcie towarzyszy Lenina i Trockiego!” . No i wówczas dowodzący egzekucją młody czekista nakazał zakneblowanie ust Niegulinowi. Ponoć miał powiedzieć „Zamurować mu usta!” i dlatego do ust Niegulina wlano gips.

A tak w ogóle, to na temat przewrotu październikowego narosło wiele nieporozumień, wynikających z dwóch genialnych dzieł, opisujących te wydarzenia. Pierwsze dzialo to wspomniany film Eisensteina „Październik”, a drugie to znana wam książka „10 dni, które wstrząsnęły światem” Johna Reeda.

Reed genialnie opisuje obrady Centralnej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. A przecież wcale tak nie było. Rada, która była złożona w większości z mieńszewików, eserowców oraz lewicowych agrarystów została zamknięta w największej sali instytutu Smolnego i otoczona oddziałem Czerwonej Gwardii, którym dowodzil niejaki Peters, Łotysz. Sam oddział nazywał się Sława Sowietom czyli w skrócie SS. Oddział ten posiadał trzy samochody pancerne i kilka dział.

Członkowie Rady strasznie się przestraszyli i dlatego głosowali tak, jak im bolszewicy kazali. Odwagą wykazali się jedynie Dan, przewodniczący frakcji mieńszewickiej w Dumie, który na wieść o zajęciu Pałacu Zimowego zakrzyknął: „Towarzysze! Przecież w Pałacu Zimowym urzędują nasi ministrowie (chodziło o trzech ministrów, należących do lewego skrzydła mieńszewików), a atak na Pałac Zimowy jest atakiem na nich!”. Potem na trybunę dostał się żołnierz Slipczennyj, który krzyknął: „Zdrada! Bolszewicy są na żołdzie kajzera!”. Slipczennego oraz trzech innych uczestników rady Morozowa, Kancsztejna i Gonczara, którzy głośno poparli Slipczennego, bolszewicy wyrzucili z sali, a na zewnątrz budynku Smolnego oddział Petersa ich rozstrzelał.

***

Tak, Reed był uczestnikiem wydarzeń, choć ani słowa nie mówił po rosyjsku i nie za bardzo wiedział co się wokół niego dzieje, a napisał to co mu Parvus i Lenin nakazali i za co mu zapłacili. I Reed zrobił to genialnie. No, ale potem Reed wyjechał z Rosji, pojechał do Ameryki zakładać partię komunistyczną. Ale potem, gdy komunizmu w Ameryce nie założył, wrócił we wrześniu 1920 r. do Rosji i chciał się spotkać z Leninem. No, ale z Leninem się nie spotkał tylko z Trockim, a potem spotkał się z sobowtórem Lenina. Reed zorientował się, że ma do czynienia z sobowtórem Włodzimierza Ilicza i zdenerwował się tym faktem. Zrobił awanturę Trockiemu, że pokazali mu jakiegoś błazna zamiast prawdziwego Włodzimierza Ilicza. No i trójca zdecydowała, aby pokazać Reedowi prawdziwego Lenina – człowieka chorego, mającego kłopoty z samym sobą.

Reed widząc to pojął, żę rewolucja bolszewicka stała się teatrem, w którym zamiast Lenina główną rolę gra Trocki wraz z Dzierżyńskim i Stalinem. Zaczął się awanturować, że to nie po bolszewicku, że on Reed poświęcił się rozpowszechnianiu idei komunistycznej w największym kraju kapitalistycznym czyli USA, a tu w Rosji w ojczyźnie bolszewizmu odbywa się taki cyrk, z bezwolnym przywódcą w roli głównej. Awanturę zrobił Trockiemu w Gorkach w daczy Lenina i tym przypieczętował swój los, bo osobosty lekarz Włodzimierza Ilicza natychmiast podał mu truciznę, twierdząc, że to środek uspokajający. No i Reed zmarł po kilku dniach, nie odzyskawszy przytomności.

***

Tak, na tyfus, to zmarł oficjalnie. Bo co można było powiedzieć. Reed musiał umrzeć. Widział Lenina, prawdziwego Lenina, a nie jakichś jego sobowtórów. I jeśli Reed zostałby wypuszczony z Rosji to zaraz by napisał, że Włodzimierz Ilicz nie rządzi Krajem Rad, tylko trójca. Bo, co by nie mówić, to Reed pomimo, że był komunistą, był także dziennikarzem, takim zachodnim pismakiem, który szuka sensacji. Reed za dużo wiedział i swoją wiedzą zagrażał Rosji Radzieckiej. A ten tyfus wymyślono po to, aby nikt do Reeda nie miał dostępu, a już szczególnie ta jego wścibska żona, która chciała wiedzieć więcej niż pojmował jej móżdżek!

A zresztą sam Reed żył w kłamstwie. Był niewiele wyższy od żony i miał kompleksy na punkcie swojego wzrostu. Dlatego Lenin, który miał ten sam problem, bardzo polubił Reeda. No, bo przecież na każdej fotografii, gdy się Reed fotografował z żoną, to stawał albo na skrznce, albo na palcach, aby pokazać jak jest wysoki.

No, ale wracając do zagubionego wątku, na początku 1920 roku armia czerwona uzyskała przewagę strategiczną na wszystkich frontach wojny domowej. Przyczynił się do tego niewątpliwie Trocki, który genialnie w tym okresie dowodził armią czerwoną. Denikin został rozbity i odrzucony na Kubań i Ukrainę, a Kołczak musiał wycofać się za Bajkał i władza tego „prezydenta Wszechrusi” oparta była jedynie o japońskie i amerykańskie bagnety, a i to mu nie pomogło bo pod koniec lutego 1920 roku Amerykanie przekazali go Korpusowi Czechosłowackiemu, który w zamian za gwarancję swobodnego opuszczenia Rosji wydał naszym Kołczaka i ten został rozstrzelany na rozkaz Trockiego. Już wówczas było wiadomo, że władza rad wygrała w Rosji.

Potem to już biali mogli tylko spiskować w organizacji „TRUST”, zorganizowanej i kontrolowanej przez GPU.

Ale dla bolszewików, komunistów, wygrana w Rosji była wstępem do rewolucji światowej Trocki, Dzierżyński i Stalin chcieli tej rewolucji, rewolucji obejmującej jeśli nie cały świat, to przynajmniej całą Europę. I wówczas faktycznie istniała szansa, aby taka rewolucja zaistniała. W Bawarii, na Węgrzech, w Nadrenii i Hamburgu władzę objęli komuniści. W Berlinie, Wiedniu i Bremie trwały walki pomiędzy socjaldemokratami, a komunistami. Dlatego, że Niemcy ogarnięte były wrzeniem rewolucyjnym, socjaldemokratyczna republika w Niemczech została ogłoszona w Weimarze, małym miasteczku, gdzie było jeszcze w miarę spokojnie. Istniała więc szansa, ba, niemal pewność, że rewolucja zostanie zaniesiona na całą Europę.

---

tagi: 100 lecie tamtego października 

	Starybelf
	7 listopada 2017 19:32

20     1937    10 zaloguj sie by polubić