Wczoraj (29.11.2017 r.) TV Republika zabawiała widzów ankietą, prowadzoną na ulicach Warszawy, a dotyczącą tego, czy odbudowywać pałac saski w Warszawie, czy też nie. Oczywiście zdecydowana większość przepytywanych była na „za”, czyli że ten obiekt należy odbudować. Niektórzy nawet powoływali się na opinię śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który, gdy pełnił urząd Prezydenta m. st. Warszawy, chciał, by pałac saski został odbudowany.

Ale ja jestem przeciw odbudowie pałacu saskiego. Poniżej to uzasadnię w kilku punktach.

1. Pałac saski został zbudowany w miejscu pałacu Morsztyna. Pałac Morsztyna został posadowiony w okolicach tzw. Wału Zygmuntowskiego, który to Wał pełnił do początków XVIII wieku system umocnień obronnych Warszawy. W okolicach pałacu Morsztyna znajdował się także ufundowany przez królową Marię Sobieską Marywil. W czasie III wojny północnej, podczas bitwy pod Warszawą w dniu 31.07.1705 roku Szwedzi, chcąc wywołać panikę wojsk saskich, ostrzelali pociskami zapalającymi okolice Marywilu i pałacu Morsztyna, wywołując pożar. W pożarze tym zginęło od kilkudziesięciu do nawet tysiąca osób (różne źródła podają różne liczby), które zgromadziły się tam, chcąc obejrzeć bitwę. Pałac Morsztyna spłonął, pochłaniając życie nieznanej liczby ludności. Tak więc, pałac saski został pobudowany na miejscu wielkiej tragedii ówczesnej Warszawy.

2. Pałac saski został zbudowany przez saską dynastię Wettynów, która w historii Polski nie zapisała się niczym wybitnym, a wręcz przeciwnie. Inicjator budowy pałacu saskiego czyli August II Sas był uzurpatorem na tronie polskim, który poprzez włamanie do skarbca koronnego, wykradł insygnia koronacyjne, by samozwańczo koronować się na króla Polski. August Sas prowadził też dwulicową politykę wobec Polski, np. do władców państw ościennych wysyłał memoriały o nietolerancji religijnej mieszkańców Rzeczpospolitej, natomiast w kraju rugował z urzędów kalwinów i luteran. Jego syn August III Otyły również niczym szczególnym dla Polski się nie wsławił, większość czasu spędzał w Dreźnie, stolicy Saksonii, a kierowanie polityką scedował na swojego totumfackiego, ministra Brühla. Właściwie jedyną zasługą Augusta Otyłego było to, że w Europie stało się popularne powiedzonko „jadłem jak polski król”, które było synonimem obfitego i wykwintnego posiłku.

3. Pałac saski to pierwszy PKiN w dziejach Warszawy. Miał stanowić o potędze Wettynów i przypominać „Polaczkom” o wspaniałościach panującej dynastii saskiej. Wszak w Warszawie istniał już Zamek Królewski, który stanowił siedzibę władcy, dlaczego więc August Sas nie zdecydował się na upiększenie i rozbudowę Zamku Królewskiego? Bo chciał mieć własny PKiN. To właśnie przy okazji budowy pałacu saskiego wyburzono kilkanaście różnych budowli, by pokazać wspaniałość tzw. osi saskiej. Gdyby Niemcy w czasie wojny wiedzieli o tym wszystkim, na pewno nie zdecydowaliby się na wyburzenie pałacu saskiego, stanowiącego przecież „pomnik architektury germańskiej”, a że nie pruskiej, to już insza inszość.

4. Gdyby odbudowano pałac saski, zniknąłby ostatni, tak bardzo widoczny symbol zgotowanej przez Niemców hekatomby Warszawy po Powstaniu w 1944 r. Ten samotny fragment kolumnady z grobem Nieznanego Żołnierza to bardzo wymowny znak pamięci o zagładzie Warszawy, nie tylko dla jej mieszkańców, Polaków, ale także cudzoziemskich turystów, coraz chętniej bywających w Warszawie.

5. Skoro zburzono sobór pw. Aleksandra Newskiego, skoro poruszono temat zburzenia Pałacu Kultury i Nauki (im. Stalina), to po co odbudowywać inny pomnik obcego panowania nad Polską. Panowania nieudolnego, które w znacznym stopniu przyczyniło się do rozbiorów Polski.

Tak więc odbudowie pałacu saskiego mówię stanowcze NIE!

	Starybelf
	30 listopada 2017 18:51